Οι δυσκολίες στα μαθηματικά έχουν σχέση με την προσοχή και το εύρος συγκέντρωσης, δηλαδή με την ικανότητα του παιδιού να απομονώσει κάθε εσωτερικό και εξωτερικό ερέθισμα και να μπορεί να προσηλώνεται στο εδώ και τώρα. Έχει επίσης σχέση με την οπτικοχωρική αναπαράσταση, που αφορά το πώς αναπαριστά στο μυαλό του το παιδί την πράξη, δηλαδή τη θεσιακή αξία των αριθμών, τη θέση του προσήμου, το ποιος είναι ο αφαιρετέος. Ή ακόμη το πώς κατανοεί τις γραφικές παραστάσεις και τη γεωμετρία.
Επιπλέον, έχει να κάνει με την Μνήμη Εργασίας/Εργαζόμενη Μνήμη*, να θυμάται δηλαδή το κρατούμενο, τις προηγούμενες πράξεις. Να θυμάται εκτός από την διαδικασία, τους κανόνες, και τα θεωρήματα. Να θυμάται γιατί έκανε αυτήν την πράξη, και ποια πράξη πρέπει να κάνει μετά. Τα παιδιά αυτά συχνά δυσκολεύονται να θυμηθούν τη διαδικασία της πράξης (πχ. πώς ξεκινά η αφαίρεση, τα κρατούμενα κτλ).
Διάφοροι παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν τη στάση του παιδιού απέναντι στα μαθηματικά. Ένας από αυτούς είναι η αυτοεικόνα του παιδιού: η αυτοαντίληψη και αυτοπεποίθηση του για τη λήψη της απόφασης – στη μέθοδο που θα ακολουθήσει για να λύσει το παιδί την άσκηση ή για τον κανόνα βάση του οποίου θα λυθεί η άσκηση, που προϋποθέτει σιγουριά εκ μέρους του παιδιού.
Μια άλλη παράμετρος αφορά τον τρόπο, την προσέγγιση και το υλικό που χρησιμοποιήθηκε στο νηπιαγωγείο, η εισαγωγή στις προμαθηματικές έννοιες. Μεγάλο ρόλο επίσης παίζει η στάση των ενηλίκων της οικογένειας απέναντι στα μαθηματικά, γιατί είναι πιθανό ένα παιδί μέσω των ταυτίσεων με τους γονείς του, να ενστερνιστεί τον φόβο, ή την απέχθεια τους προς αυτά. Άλλωστε γίνεται πλέον λόγος για συγκεκριμένο άγχος, που αφορά αποκλειστικά τα μαθηματικά, το λεγόμενο math anxiety.
Βάσει του DSM-V, 2013, τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της Δυσαριθμησίας ή της Ειδικής Μαθησιακής Δυσκολίας στα Μαθηματικά παρουσιάζονται σε τρεις άξονες:
• Πρόβλημα στην κατανόηση των αριθμητικών εννοιών,
• Στην απομνημόνευση των αριθμητικών δεδομένων,
• Στην ικανότητα πραγματοποίησης σωστών αριθμητικών πράξεων.